زمانی که سخن از حفظ محیط زیست است ، همه ما به نقش مردم و اصولی که در زندگی خود می توانند رعایت کنند تا محیط زیست سالم تری داشته باشند فکر می کنیم.
در اینکه مردم نقش بسزایی در حفظ محیط زیست دارند هیچ شکی نیست ؛ اما باید بدانیم که مردم فقط بخشی از عوامل متعددی هستند که می توانند در حفظ یا از بین رفتن محیط زیست نقش داشته باشند. در این میان نقش سایر عوامل همچون سیاست گذاریهای کلان کشورها و عواملی که به صورت وسیع و کلان می توانند در محیط زیست دخل و تصرف کنند یا از بین ببرند نادیده گرفته می شود. یکی از بخشهایی که در حفظ محیط زیست می تواند نقش زیادی داشته باشد بخش فعالیتهای عمرانی کشورها است.
فعالیتهای عمرانی وسیعی که توسط کشورها در داخل کشورشان انجام می شود و مواد و مصالحی که در این طرح های عمرانی استفاده می شود از عوامل مهم اثر گذار بر طبیعت و محیط زیست هستند. در طرحهای عمرانی بزرگ همچون انتقال انرژیهای گازی ، برقی و آب از لوله ها و سیستمهای انشعابی استفاده می شود که می تواند اثر مخربی بر خاک ، آب و هوا و منابعی که در حال انتقال هستند و طبیعت داشته باشد.
حتی می تواند کیفیت لوله های انتقالی به قدری ضعیف باشد که با کمترین آسیبی دچار آتش سوزی یا خطرات بزرگتری شود که در نهایت می تواند به تخریب محیط زیست منجر شود. در میان انواع مختلف لوله های انتقال می توان به لوله های فلزی ، بتنی و پلی اتلین اشاره کرد. در میان این سه گزینه ، لوله ها و اتصالاتی که از جنس پلی اتیلین هستند از بقیه مناسب تر می باشند که می توان دلایل آن را به شرح زیر خلاصه کرد.
یک) دوام بالا
از آنجایی که این لوله ها در مقابل تغییرات شیمیایی مقاوم هستند پس در برابر اکثر حوادث می توانند مقاومت کنند و مانع از این شوند که لوله ها از بین بروند و مواد شیمیایی یا هر آن چیزی که از طریق آن منتقل می شود تخریب شده و به محیط وارد شود و موجب تخریب محیط زیست و خسارت های جبران ناپذیر شود.
دو) کاهش هدر رفت انرژی
این لوله ها به دلیل اینکه انرژی را به میزان کمتری هدر می دهند به همین دلیل نگرانی بابت تولید گازهای خطرناکی همچون گاز گلخانه ای به شدت کاهش پیدا می کند. بنابراین ، بهترین روش برای حفظ محیط زیست می تواند باشد.
سه) عدم تخریب و نشتی
در بسیاری از نقاط جهان ، نشت لوله های انتقال مواد شیمیایی یا غیره موجب می شود که آسیبهای زیادی بر محیط زیست وارد شود. اما در صورتی که لوله های پلی اتیلین را به درستی به یکدیگر متصل کرده باشند امکان نشتی آنها نزدیک به صفر است. در حالی که در انواع دیگر آن یعنی فلزی و بتنی ، میزان نشتی بسیار بالاست.
چهار) امکان بازگشت به طبیعت
این لوله ها به دلیل مواد پلی اتیلینی که دارند امکان اینکه پس از فرسوده شدن به چرخه طبیعت بازگردند بسیار بالاست. در نتیجه میزان آلودگی آنها بسیار کمتر است.
با ذکر مطالب بالا به خوبی می توان به این نتیجه رسید که چقدر پروژه ها و طرحهای کلی و عمرانی یک کشور می تواند در تخریب منابع محیطی و یا حفظ آنها نقش داشته باشد. به همین دلیل علاوه بر اینکه در خصوص حفظ محیط زیست در میان مردم باید فرهنگسازی شود بلکه باید در کوچکترین تصمیمات کلان کشوری نیز حفظ محیط زیست را در اولویت قرار داد و آن را در تمامی برنامه های کشور پیاده کرد.